Myślę, że zasługą jego popularności w głównej mierze jest wysokość opłaty sądowej od wniosku – która obecnie wynosi 1/5 część opłaty, jaką należałoby uiścić od pozwu w tej sprawie. Osobiście jednak preferuję – jeżeli istnieją wyraźne podstawy do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym ( o czym będę jeszcze wspominać przy okazji kolejnych wpisów) – wystosowanie pozwu z wnioskiem o wydanie takiego nakazu. Opłata sądowa wówczas wynosi niewiele więcej, aniżeli zawezwanie do próby ugodowej (1/4 część opłaty), a pozwala na uzyskanie tytułu wykonawczego, a nawet więcej – tytułu zabezpieczenia, który zaraz po jego wydaniu można skierować do komornika.

Wracając jednak do wątku głównego – pamiętaj, że drugie i kolejne zawezwanie do próby ugodowej może być potraktowane przez sąd nie jako czynność przedsięwzięta bezpośrednio w celu dochodzenia roszczenia, a jedynie jako swego rodzaju zabieg służący przerwaniu biegu przedawnienia. Jeżeli tak się okaże, tego rodzaju zawezwanie do próby ugodowej nie będzie przerywać biegu przedawnienia. Sąd Najwyższy w swoim orzecznictwie wskazuje bowiem, że „nie jest czynnością zmierzającą bezpośrednio do dochodzenia roszczenia zawezwanie do próby ugodowej, którego celem jest jedynie przedłużenie okresu zaskarżalności wierzytelności przez doprowadzenie do kolejnej przerwy biegu przedawnienia. Taki cel pozostaje zarówno w sprzeczności z założeniami instytucji przedawnienia roszczenia, wśród których na czoło wysuwa się przede wszystkim czasowe ograniczenie uprawnienia służącego wierzycielowi i przyznanie prawa do uchylenia się od zaspokojenia roszczenia zobowiązanemu, jak i w sprzeczności z podstawowym założeniem postępowania pojednawczego, którym jest doprowadzenie do zawarcia ugody, a nie do przerwy biegu przedawnienia”.

Jednym słowem – wniosek o zawezwanie do próby ugodowej może przerwać bieg terminu przedawnienia, jednakże nie warto go stosować w nieskończoność tylko po to, aby właśnie taki efekt uzyskać. Jeżeli chcemy złożyć kolejny wniosek o zawezwanie do próby ugodowej – uzasadnijmy go w taki sposób, aby nie było wątpliwości, że celem naszym jest dochodzenie roszczenia.

W kolejnym wpisie przedstawię sposób na przerwanie biegu terminu przedawnienia, który zależy od aktywności samego dłużnika, czyli uznanie roszczenia – zapraszam!

Dla osób preferujących zapoznanie się z dokładną treścią omawianych przepisów, podaję podstawę prawną:

– art. 19 ust. 3 pkt 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych,

– art. 19 ust. 2 pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych,

– art. 184 i nast. kodeksu postępowania cywilnego,

– postanowienie SN z dnia 30 czerwca 2020r., sygn. akt III CSK 285/19