Blog

Kilka lat temu zetknęliśmy się z głośno omawianą nowelizacją kodeksu cywilnego wprowadzającą między innymi:

– 6- letni termin przedawnienia roszczeń, zamiast dotychczasowego terminu 10-letniego,

– wydłużenie końca terminu przedawnienia do ostatniego dnia roku kalendarzowego

Ustawa zmieniająca weszła w życie 9 lipca 2018 roku. Jak wynika z przepisów przejściowych, Jeżeli zgodnie z ustawą zmieniającą termin przedawnienia jest krótszy niż według przepisów dotychczasowych, bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się z dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej. Jeżeli jednak przedawnienie, którego bieg terminu rozpoczął się przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, nastąpiłoby przy uwzględnieniu dotychczasowego terminu przedawnienia wcześniej, to przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu.

Innymi słowy, jeżeli Twoje roszczenie dotychczas co do zasady przedawniało się po upływie terminu 10-letniego, to aktualnie w zależności od sytuacji:

a) przedawnia się po upływie terminu 6-letniego, liczonego od dnia 9 lipca 2018r., przy uwzględnieniu dodatkowo jego wydłużenia do ostatniego dnia roku kalendarzowego, a więc jak łatwo policzyć – dokładnie z dniem 31 grudnia 2024 roku.

Przykładowo:

Mam roszczenie w stosunku do innej osoby o zapłatę, które przedawniało się na dotychczasowych zasadach w terminie 10 – letnim. Roszczenie to stało się wymagalne w dniu 1 maja 2015 roku. Gdyby nie zapisy ustawy nowelizującej, termin przedawnienia upłynąłby z dniem 1 maja 2025r. Ale uwaga – treść ustawy nowelizującej wyraźnie wskazuje, że w tej sytuacji termin przedawnienia upłynie z dniem 31 grudnia 2024r.

b) przedawnia się po upływie terminu 10-letniego, jeżeli termin ten upływa przed dniem 31 grudnia 2024 roku

Przykładowo:

Mam roszczenie w stosunku do innej osoby o zapłatę, które przedawniało się na dotychczasowych zasadach w terminie 10-letnim. Roszczenie to stało się wymagalne w dniu 1 maja 2013 r. 10- letni termin przedawnienia upływa z dniem 1 maja 2023r., a więc przed datą 31 grudnia 2024r. Termin ten zatem nie wydłuża się do 31 grudnia 2024r. tylko zostaje zachowany na dotychczasowych zasadach.

Jeżeli Twoja sprawa wymaga analizy pod kątem jej ewentualnego przedawnienia w świetle zmienionych przepisów – zapraszamy do kontaktu!

Dotychczas na blogu poruszałam już temat przedawnienia, a dokładniej – jak uniknąć przedawnienia jeszcze na etapie przedsądowym tutaj oraz tutaj.

Była też już mowa o sposobie na uniknięcie przedawnienia po wydaniu tytułu wykonawczego tutaj.

Dzisiaj jednak chcę zwrócić uwagę na ważną kwestię, jaką jest aktywność wierzyciela na etapie postępowania egzekucyjnego. Zazwyczaj ta aktywność ogranicza się do złożenia wniosku o wszczęcie egzekucji. Później już wierzyciel oczekuje na sprawne działania komornika skutkujące ściągnięciem świadczenia. Przepisy jednak wymagają od wierzyciela podejmowania konkretnych kroków, których zaniechanie może wywołać wielce niekorzystne dla wierzyciela skutki. O tym poniżej.

            Zgodnie z art. 824§1 pkt 4 k.p.c., postępowanie umarza się w całości lub części z urzędu jeżeli wierzyciel w ciągu sześciu miesięcy nie dokonał czynności potrzebnej do dalszego prowadzenia postępowania lub nie zażądał podjęcia zawieszonego postępowania.

            Przykładowo, przy egzekucji z nieruchomości przepisy wymagają od wierzyciela: złożenia wniosku o dokonanie opisu i oszacowania nieruchomości; złożenia wniosku o wyznaczenie terminu licytacji (lokalu mieszkalnego lub nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym, które służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych dłużnika), złożenia wniosku o wyznaczenie terminu drugiej licytacji. Jeżeli miejsce pobytu dłużnika nie jest znane, wierzyciel powinien złożyć wniosek o ustanowienie dla dłużnika kuratora. Powyższej wskazałam tylko kilka przykładów obligatoryjnej aktywności wierzyciela, która chroni przez konsekwencją uznania go za „bezczynnego”.

Tymczasem konsekwencje bezczynności wierzyciela są doniosłe:

1. Komornik z urzędu umorzy postępowanie egzekucyjne,

2. Zostaną tym samym uchylone wszystkie czynności egzekucyjne,

I teraz najważniejsze:

3. Wniosek o wszczęcie egzekucji nie będzie wywoływać żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z jego wniesieniem. Innymi słowy, wniosek egzekucyjny, który złożyłeś, nie będzie powodował przerwania biegu przedawnienia roszczenia (może się zatem okazać, że zanim zdążysz złożyć kolejny wniosek o wszczęcie egzekucji, roszczenie ulegnie już przedawnieniu w całości),

I kolejna ważna finansowa kwestia:

4. Zostaniesz obciążony opłatą stosunkową w wysokości 5% wartości świadczenia pozostałego do wyegzekwowania. Nie trudno zatem policzyć, że jeżeli przykładowo kwota do wyegzekwowania od Twojego dłużnika wynosiła 200.000,00 zł, zostaniesz obciążony opłatą stosunkową w wysokości 10.000,00 zł. I to tylko dlatego, że nie złożyłeś wymaganego ustawą wniosku w terminie 6 miesięcy, aby kontynuować wszczęte postępowanie egzekucyjne.

Reasumując, samo wydanie wyroku nie powoduje, że nasze roszczenie jest już bezpieczne i wolne od przedawnienia. Takie ryzyko istnieje na każdym etapie sprawy, również na etapie postępowania egzekucyjnego, dlatego tak ważne jest monitorowanie swojej sprawy i podejmowanie aktywności tak, aby nie zostać uznanym za bezczynnego wierzyciela, a w konsekwencji – pozbawić się możliwości dochodzenia świadczenia od swojego dłużnika.

Jakiś czas temu w jednym z wpisów na blogu (który możecie przeczytać tutaj), poruszałam temat kosztów doręczenia komorniczego. Zagadnienie to wywołało duże zainteresowanie czytelników i wiążący się z tym szereg pytań, które pojawiły się w komentarzach pod tym postem.

Niektórzy wskazywali, że Sądy odmawiały przyznania im zwrotu kosztów doręczenia komorniczego, jeżeli wniosek taki został złożony po wydaniu orzeczenia w sprawie.

Część osób zastanawiała się, czy wniosek taki obwarowany jest konkretnym terminem, po upływie którego wydanie postanowienia uzupełniającego w przedmiocie zwrotu kosztów byłoby niedopuszczalne.

Powyższe wątpliwości stały się przedmiotem zagadnienia prawnego skierowanego do rozstrzygnięcia przez Sąd Najwyższy. Pytanie skierowane do Sądu Najwyższego brzmiało: „​Czy w stanie prawnym wprowadzonym od dnia 7 listopada 2019 roku ustawą z dnia 4 lipca 2019 roku o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1496 z późn. zm.) rozliczenie opłaty należnej komornikowi z tytułu złożonego wniosku o doręczenie dokumentów może mieć podstawę prawną, a co za tym idzie czy poniesienie przez powoda po wydaniu orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie kosztów związanych z doręczeniem za pośrednictwem komornika (art. 139¹ § 1 k.p.c.) uzasadnia zasądzenie ww. kosztów od pozwanego?

Sąd Najwyższy wydał w tym zakresie uchwałę z dnia 20 października 2022r., sygn. akt III CZP 96/22 o treści: ​„Poniesienie przez powoda kosztów związanych z doręczeniem za pośrednictwem komornika po wydaniu orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie uzasadnia zasądzenie tych kosztów od pozwanego na podstawie art. 108¹ k.p.c.”

Mamy zatem odpowiedź na pierwszy stawiany problem – orzeczenie o zwrocie kosztów doręczenia komorniczego jest możliwe po wydaniu orzeczenia w sprawie.

Sama teza uchwały nie odpowiada jednak na kolejne wątpliwości – jakie są ramy czasowe do wydania takiego orzeczenia? Dotychczas doktryna w komentarzach do art. 108¹ k.p.c. powiązywała jego treść z art. 116 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, który to przepis dotyczy jednak 3- letniego przedawnienia roszczeń Skarbu Państwa. Idąc jednak tym tokiem rozumowania, w przypadku stron postępowania miałyby zastosowanie ogólne przepisy dotyczące przedawnienia roszczeń. Na chwilę obecną jednak myślę, że warto wnioskować o zwrot tych kosztów po prostu niezwłocznie – wówczas nie powinniśmy spotkać się z problemem niewydania stosownego postanowienia przez Sąd.

Dzisiaj temat warty poruszenia głównie z tego względu, że brak świadomości wierzyciela w tym zakresie może dotknąć go bezpośrednio w wymiarze finansowym.

Mowa tutaj o kierowaniu wniosku o wszczęcie egzekucji przeciwko dłużnikowi, który zmarł, bądź przeciwko dłużnikowi, wobec którego ogłoszono upadłość i wiążącymi się z tym konsekwencjami dla wierzyciela przez pryzmat oczywistej niecelowości wszczęcia postępowania egzekucyjnego. Nad tymi obiema sytuacjami pochylił się Sąd Najwyższy i co ciekawe – wydał w tym zakresie dwie uchwały o całkowicie odmiennym brzmieniu.

Zgodnie z pierwszą uchwałą z dnia 27 stycznia 2022r., III CZP 36/22, złożenie przez wierzyciela wniosku egzekucyjnego przeciwko zmarłemu dłużnikowi stanowi oczywiście niecelowe wszczęcie postępowania egzekucyjnego w rozumieniu art. 30 ustawy o kosztach komorniczych. Co to w praktyce oznacza dla wierzycieli? Mianowicie, jeżeli jako wierzyciel skierujesz wniosek o wszczęcie egzekucji przeciwko dłużnikowi, który zmarł – komornik może obciążyć cię opłatą z tytułu oczywiście niecelowego wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Co istotne, opłata ta jest w pełni uzależniona od wysokości egzekwowanego przez ciebie świadczenia i wynosi 10% tego świadczenia. A więc jeżeli do egzekucji kierujesz kwotę 1.000,00 zł, to obciążająca cię opłata nie będzie bardzo dotkliwa. Problem pojawia się w sytuacji, kiedy do egzekucji kierujesz kwotę 100.000,00 zł – wówczas z matematycznego punktu widzenia komornik powinien obciążyć cię opłatą w wysokości… 10.000,00 zł! Treść wyżej przytoczonej uchwały nie przystaje do rzeczywistości o tyle, że wierzyciel często nie posiada wiedzy, czy jego dłużnik żyje, czy też nie. Wiedza ta nie jest dostępna na wyciągnięcie ręki, a jej uzyskanie może okazać się wyzwaniem. Problem wydaje się mniejszy, kiedy dłużnik prowadził działalność gospodarczą – wówczas fakt śmierci powinien być odnotowany w publicznie dostępnej Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Co ciekawe, o ile wierzyciel nie ma dostępu do informacji w przedmiocie śmierci dłużnika, o tyle sam komornik może taki fakt bardzo szybko zweryfikować. Trudno zatem zgodzić się z obciążaniem wierzyciela nie tylko obowiązkiem sprawdzenia, czy dłużnik żyje, czy też nie, ale przede wszystkim z obciążaniem wierzyciela tak wysoką opłatą stosunkową za zaniechanie temu obowiązkowi.

            Wobec treści ww. uchwały wierzyciele mogą w praktyce skorzystać z dwóch rozwiązań:

a) dokładnie sprawdzać fakt śmierci dłużnika przed skierowaniem wniosku o wszczęcie egzekucji (co wydaje się wysoce pracochłonne i kosztowne z punktu widzenia tzw. wierzycieli masowych) bądź,

b) kierować wniosek o wszczęcie egzekucji bez sprawdzania faktu śmierci dłużnika, a kolejno podejmowanie próby kwestionowania wysokości nałożonej opłaty stosunkowej w drodze skargi na czynności komornika (licząc na to, że sądy powszechne zauważą problem wierzycieli obciążanych nieproporcjonalnie wysokimi do stopnia ich zaniechania opłatami).

            Co ciekawe, w kolejnej uchwale z dnia 28 stycznia 2022r., III CZP 21/22, Sąd Najwyższy orzekł, że artykuł 30 ustawy o kosztach komorniczych nie stanowi podstawy pobrania przez komornika sądowego opłaty egzekucyjnej od wierzyciela w przypadku umorzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 824§1 pkt 2 k.p.c. ze względu na złożenie przez wierzyciela wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego po ogłoszeniu upadłości dłużnika. Innymi słowy, jeżeli skierujesz wniosek o wszczęcie egzekucji przeciwko dłużnikowi, który ogłosił upadłość, komornik nie powinien obciążać cię z tego tytułu opłatą w wysokości 10% egzekwowanego świadczenia. Tymczasem, z punktu widzenia wierzyciela uzyskanie wiedzy o upadłości dłużnika jest o wiele łatwiejsze, aniżeli uzyskanie wiedzy o jego śmierci. W przypadku weryfikacji upadłości dłużnika istnieje bowiem publicznie dostępny Krajowy Rejestr Zadłużonych, który po wprowadzeniu danych dłużnika automatycznie wyświetla informacje w zakresie ewentualnej upadłości.

            Porównanie obu ww. uchwał prowadzi nas do wniosku, że mamy do czynienia z ewidentną niekonsekwencją:

śmierć dłużnika = opłata 10% egzekwowanego świadczenia obciążająca wierzyciela

upadłość dłużnika = brak opłaty obciążającej wierzyciela

            Pomimo tego, że można mieć wiele zastrzeżeń do pierwszej z uchwał, to warto znać jej treść i mieć świadomość jakie konsekwencje mogą się dla nas wiązać z zaniechaniem zweryfikowania śmierci dłużnika.

Wczoraj zapadła istotna dla sytuacji finansowej wierzycieli Uchwała Sądu Najwyższego, związana z kwestią przedawnienia dochodzonych świadczeń.

Uchwała ta stanowi niejako kontynuację rygorystycznych w tym zakresie dla wierzycieli zmian ustawowych, które weszły w życie w 2019 roku.

Mianowicie, jeżeli jako wierzyciel dysponujesz tytułem wykonawczym, z treści którego wynika, że termin przedawnienia dochodzonego przez Ciebie roszczenia upłynął, a mimo tego – składasz do Komornika wniosek o wszczęcie egzekucji w oparciu o taki tytuł wykonawczy – musisz liczyć się nie tylko z odmową wszczęcia egzekucji, ale również skutkami finansowymi związanymi z takim działaniem.

Tej kwestii finansowej dotyczy właśnie najnowsza Uchwała Sądu Najwyższego wydana w sprawie o sygn. akt III CZP 91/22: w przypadku odmowy wszczęcia egzekucji na podstawie art. 804 § 2 k.p.c. z uwagi na oczywisty upływ terminu przedawnienia roszczenia wynikającego z tytułu wykonawczego, gdy wierzyciel nie przedłożył dokumentu, o którym mowa w art. 797 § 1¹ k.p.c., komornik wydaje postanowienie o pobraniu od wierzyciela opłaty stosunkowej w wysokości 10% egzekwowanego świadczenia na podstawie art. 30 zdanie pierwsze ustawy z dnia 28 lutego 2018 r. o kosztach komorniczych.

Innymi słowy, jeżeli skierujesz do egzekucji przedawnione roszczenie i nie wykażesz przed Komornikiem przerwy biegu przedawnienia – zostaniesz obciążony z tego tytułu opłatą stosunkową w wysokości 10% egzekwowanego świadczenia. Jeżeli Twoje egzekwowane świadczenie wynosi 10.000,00 zł, to z prostego rachunku wynika, że zostaniesz obciążony opłatą 1.000,00 zł.

Jaki z tego płynie wniosek dla wierzycieli?

Przede wszystkim polecam kierowanie spraw do egzekucji bezpośrednio po wydaniu przez Sąd tytułu wykonawczego.

Po umorzeniu egzekucji z uwagi na bezskuteczność – należy pilnować 3 letniego terminu, aby nie doszło do przedawnienia nie tylko należności głównej, ale również odsetek.

Jeżeli dysponujesz tytułem wykonawczym wydanym przed laty i nie kierowałeś sprawy do egzekucji – przeanalizuj sprawę pod kątem jej przedawnienia w ten sposób, aby we wniosku egzekucyjnym nie podawać tych należności, które uległy już przedawnieniu. Szczególną uwagę zwróć na odsetki – o ile należność główna przedawnia się po upływie 10, czy też 6 lat, o tyle odsetki, które biegną od daty uprawomocnienia się tytułu egzekucyjnego, przedawniają się już po upływie 3-letniego terminu.

Dzisiaj spieszę z pozytywną informacją dla wszystkich wierzycieli, którzy z niecierpliwością wyczekiwali zniesienia zakazu licytacji lokali mieszkalnych i innych nieruchomości służących zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.

Dla przypomnienia wskazuję, że w związku z wprowadzeniem stanu epidemii w Polsce, został wprowadzony do kodeksu postępowania cywilnego zakaz licytacji lokali mieszkalnych lub nieruchomości gruntowych zabudowanych budynkiem mieszkalnym, służących zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych dłużnika. Zakaz ten obowiązywał od 30 maja 2020r.

Przez prawie 2 lata wierzyciele pozostawali bezradni – pomimo wysokich kwot swoich wierzytelności, nie byli w stanie skutecznie przeprowadzić egzekucji z (niejednokrotnie) jedynego wartościowego majątku dłużnika, jakim było mieszkanie czy dom mieszkalny. W ostatnich miesiącach widocznie zauważalne były ze strony naszych Klientów niepokoje związane z przedłużającym się zakazem licytacji, pomimo sukcesywnego znoszenia innych obostrzeń związanych z COVID-19.

Sytuacja ta jednak zmieniła się wraz z wejściem w życie ustawy z dnia 8 kwietnia 2022r. (Dz.U. z 2022r., poz. 830), która w art. 2 zniosła zakaz licytacji lokali mieszkalnych i nieruchomości służących zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych dłużnika z dniem 15 kwietnia 2022r. W kolejnych miesiącach możemy zatem spodziewać się wzmożonych licytacji wszelkiego rodzaju mieszkań czy domów mieszkalnych.

Proszę jednak pamiętać, że nadal obowiązuje pozostała część art. 952¹ kodeksu postępowania cywilnego, co oznacza, że licytacja ww. nieruchomości jest możliwa, jeżeli wysokość egzekwowanej należności głównej stanowi co najmniej równowartość jednej dwudziestej części sumy oszacowania. I od tej zasady znaleźć można również odstępstwa w §4 – jeżeli należność przysługuje Skarbowi Państwa, wynika z wyroku wydanego w postępowaniu karnym lub mimo niespełnienia warunków przewidzianych w tych przepisach zgodę na wyznaczenie terminu licytacji wyraził dłużnik, do którego nieruchomość należy, albo sąd. Sąd wyraża zgodę na wyznaczenie terminu licytacji na wniosek wierzyciela, jeżeli przemawia za tym wysokość i charakter dochodzonej należności lub brak możliwości zaspokojenia wierzyciela z innych składników majątku dłużnika.

Krajowy Rejestr Zadłużonych (KRZ) funkcjonuje już od jakiegoś czasu jako Rejestr jawny. Każdy zatem posiada możliwość zapoznania się z danymi ujawnionymi w tym Rejestrze.

 Do korzystania z funkcjonalności KRZ-tu zachęcamy w szczególności podmioty, które w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawierają różnego rodzaju umowy z nieznanymi sobie kontrahentami. Informacje, które możemy tam uzyskać, pozwolą nam dokładnie zweryfikować przede wszystkim WYPŁACALNOŚĆ naszego kontrahenta.

W Krajowym Rejestrze Zadłużonych ujawnia się m.in. informacje o toczących się bądź zakończonych postępowaniach restrukturyzacyjnych, upadłościowych, czy zakończonych prawomocnym orzeczeniem zakazu prowadzenia działalności gospodarczej. Można tam również wyszukać wspólników osobowych spółek handlowych, którzy ponoszą odpowiedzialność za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem, jeżeli ogłoszono upadłość spółki. W Rejestrze ujawniane są także osoby i podmioty, wobec których umorzono postępowanie egzekucyjne z uwagi na fakt, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych, jak również te osoby fizyczne, wobec których toczy się egzekucja świadczeń alimentacyjnych lub egzekucja należności budżetu państwa powstałych z tytułu świadczeń wypłacanych w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, a które zalegają ze spełnieniem tych świadczeń za okres dłuższy niż 3 miesiące.

Aby takie informacje uzyskać, wystarczy znać PESEL, czy też NIP swojego kontrahenta i wpisać je w odpowiednim miejscu na stronie internetowej KRZ-tu.

Jeżeli po wpisaniu tych danych okaże się, że wobec takiego podmiotu, przykładowo, komornik umorzył postępowanie egzekucyjne z uwagi na fakt, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych – powinno to już być dla nas swego rodzaju ostrzeżeniem przed zawieraniem umowy z osobą, czy spółką, która prawdopodobnie jest niewypłacalna.

Do tej pory zawezwanie do próby ugodowej stanowiło skuteczny środek do przerwania biegu terminu przedawnienia, o czym pisałam w jednym z poprzednich wpisów. (TUTAJ) Złożenie wniosku o zawezwanie do próby ugodowej powodowało, że po zakończeniu postępowania w sprawie o zawezwanie do próby ugodowej, termin przedawnienia zaczynał biec na nowo.

Ustawa z dnia 2 grudnia 2021r., która wejdzie w życie 30 czerwca 2022r. zmienia znacząco charakter zawezwania do próby ugodowej w odniesieniu do terminu przedawnienia. Mianowicie- zawezwanie do próby ugodowej nie będzie jak dotychczas przerywać biegu terminu przedawnienia, a jedynie go zawieszać. Zgodnie ze zmieniającym się przepisem art. 121 k.c., bieg przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu co do roszczeń objętych wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej – przez czas trwania postępowania pojednawczego.

Co ta zmiana dla nas oznacza?

Przykładowo, jeżeli nasz 3 – letni termin przedawnienia upływa 11 lutego 2022r., to:

– do tej pory: mogliśmy w dniu 10 lutego 2022r. złożyć do sądu wniosek o zawezwanie do próby ugodowej, a po zakończeniu tego postępowania (zakładając że nie doszło do zawarcia ugody), zyskiwaliśmy kolejne 3 lata na złożenie ewentualnego pozwu przeciwko pozwanemu

– według nowych przepisów: nadal możemy złożyć wniosek o zawezwanie do próby ugodowej w dniu 10 lutego 2022r., ale po zakończeniu tego postępowania pozostaje nam już tylko jeden dzień, aby złożyć pozew przeciwko pozwanemu. Zawezwanie do próby ugodowej zawiesza tylko bieg terminu przedawnienia, co powoduje, że po zakończeniu postępowania pojednawczego, termin ten biegnie dalej, a nie od początku.

Warto zwrócić uwagę, że nowych przepisów nie będzie się stosować do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem 30 czerwca 2022r.

Dla osób preferujących zapoznanie się z dokładną treścią omawianych przepisów, podaję podstawę prawną:

– Art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 2 grudnia 2021r. o zmianie ustawy – kodeks cywilny, ustawy – kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw

Jakiś czas temu do naszej Kancelarii zgłosiła się Klientka, w stosunku do której prowadzona była egzekucja z nieruchomości. Postępowanie egzekucyjne było już na dość zaawansowanym etapie tj. opisu i oszacowania nieruchomości, a przy tym dotyczyło bardzo wysokiego zadłużeniem sięgającego ponad 100.000,00 zł. Sytuacja wydawała się patowa.

Dostrzeżenie sygnatury sprawy komorniczej, która wskazywała na wszczęcie egzekucji około 9 lat temu, dało nam jednak asumpt do tego, aby przeanalizować akta archiwalnych spraw prowadzonych przeciwko naszej Klientce, począwszy od wydania wyroku w sprawie, celem zbadania sprawy pod kątem ewentualnego przedawnienia dochodzonych świadczeń.Analiza ta doprowadziła nas do wniosku, że obecna egzekucja prowadzona jest w zakresie przedawnionego świadczenia. Podniesienie tego zarzutu przed Komornikiem pozwoliło na całkowite umorzenie egzekucji bez konieczności wytaczania powództwa przed sądem, a tym samym – uratowanie nieruchomości naszej Klientki przed jej utratą.

Jeśli masz podobny problem związany z prowadzoną przeciwko Tobie egzekucją, zapraszamy do kontaktu z naszą Kancelarią oraz do odwiedzenia zakładki „Ochrona dłużników”, znajdującej się na naszej stronie internetowej: https://adwokatasgm.pl/obszary-dzialan/ochrona-dluznikow/

Jakiś czas temu na naszym facebookowym profilu wspominaliśmy o sporej ilości osób, która decyduje się na zainicjowanie postępowania w przedmiocie ogłoszenia tzw. „upadłości konsumenckiej”.

Dzisiaj możemy pochwalić się wynikiem jednego z takich postępowań, prowadzonych przez naszą Kancelarię.

Postanowieniem z dnia 20 września 2021r. Sąd Rejonowy w Rzeszowie, Wydział V Gospodarczy, Sekcja ds. Restrukturyzacyjnych i Upadłościowych, w sprawie o sygn. akt V GUp 231/21, umorzył wszystkie zobowiązania naszej Klientki powstałe przed dniem ogłoszenia upadłości, w całości, bez ustalania planu spłaty.

Cieszymy się tym bardziej, że w naszej ocenie sytuacja życiowa niektórych osób po prostu zasługuje na takie rozstrzygnięcie.

Przedsiębiorcy! Jeżeli na zabezpieczenie umów zawieranych z osobami fizycznymi praktykujecie wystawianie weksli i składacie pozwy z wnioskiem o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym – ten post jest dla Was.

Zmiany dotyczące wydawania nakazów zapłaty w postępowaniu nakazowym wprowadza ustawa z dnia 11 sierpnia 2021r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw. Ustawa czeka jeszcze na podpis Prezydenta, ale już teraz warto się nad nią pochylić:

1.Oświadczenie w pozwie

Po zmianach KPC konieczne stanie się zamieszczanie w treści pozwu z weksla skierowanego przeciwko osobie fizycznej oświadczenia o tym, czy roszczenie dochodzone pozwem powstało w związku z umową zawartą z konsumentem.

Uwaga! Polecam dokładną analizę definicji konsumenta, którym na gruncie obecnie obowiązujących przepisów może być także przedsiębiorca. (jeżeli dokonuje z innym przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio ze swoją działalnością gospodarczą lub zawodową).

Dlaczego to takie ważne? Ze względu na nowy rygor wiążący się z zawarciem niezgodnego z prawdą oświadczenia w tym zakresie: „sąd może skazać na grzywnę powoda, jego przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, który w złej wierze lub wskutek niezachowania należytej staranności złożył niezgodne z prawdą oświadczenie(…) że roszczenie dochodzone pozwem nie powstało w związku z umową zawartą z konsumentem”. A grzywna taka może wynieść do 3 tysięcy złotych…

2. Dołączanie do pozwu dodatkowych dokumentów

Do tej pory wystarczające do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym było dołączenie do pozwu należycie wypełnionego weksla. Nic więcej. Zmiana KPC dodaje jednak konieczność dołączenia do pozwu, jeżeli dłużnikiem jest konsument: „umowy, z której wynika roszczenie zabezpieczone wekslem, wraz z deklaracją wekslową i załącznikami.” Wydaje się, że przez tą zmianę zabezpieczanie umów wekslem nieco traci sens…

3. Wydłużenie terminu na zaskarżenie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym

Do tej pory termin na złożenie zarzutów od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym wynosił dwa tygodnie. Nowelizacja wydłuża ten termin do miesiąca dla wszystkich pozwanych, w tym dla pozwanego zobowiązanego z weksla, którym jest konsument. Jeżeli śledzisz na bieżąco naszego bloga, to wiesz, jak dużą rolę w sprawach o zapłatę odgrywa CZAS. Wydłużenie czasu na zaskarżenie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym oczywiście opóźnia jego uprawomocnienie się. Taki wydłużony termin zaskarżenia może zagrozić Twoim interesom jako wierzyciela, bo późniejsze uprawomocnienie się równa się opóźnionej możliwości przeprowadzenia egzekucji.

Specyfika nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym, który już z chwilą wydania stanowi tytuł zabezpieczenia, wykonalny bez nadawania mu klauzuli wykonalności, pozwala jednak na zastosowanie dwóch metod, które mogą ochronić Twoją wierzytelność zanim nakaz zapłaty się uprawomocni:

a) Możesz od razu udać się do komornika z wnioskiem o wykonanie tytułu zabezpieczenia w oparciu o taki nakaz zapłaty,

b) Możesz też złożyć do sądu rejonowego – wydziału ksiąg wieczystych, wniosek o ustanowienie hipoteki przymusowej na nieruchomości stanowiącej własność dłużnika. Więcej na ten temat przeczytasz tutaj.

Masz jakieś pytania, wątpliwości związane z poruszaną tematyką? Zapraszam do dyskusji pod postem!

Czy odniosłeś kiedyś wrażenie, że prowadzona egzekucja nie przynosi pożądanego efektu, a dłużnik umiejętnie ukrywa przed Tobą swój majątek? Jak dowiedzieć się, jakim majątkiem dysponuje Twój dłużnik? Bez wątpienia pomoże Ci w tym instytucja wspierająca wierzycieli, czyli wyjawienie majątku.

Wyjawienie majątku stanowi pomocniczy środek egzekucyjny, pozwalający uzyskać bezpośrednio od dłużnika informacje o jego stanie majątkowym, niezbędne do wszczęcia albo prowadzenia egzekucji. Na zasadzie dyspozycyjności możesz żądać wyjawienia majątku jeszcze przed wszczęciem egzekucji. W tym celu powinieneś uprawdopodobnić, że nie uzyskasz zaspokojenia w pełni swojej należności ze znanego Ci majątku dłużnika. Żądanie będzie również zasadne wtedy, gdy po uzyskaniu przez Ciebie tytułu wykonawczego wezwałeś dłużnika do zapłaty listem poleconym za potwierdzeniem odbioru, a dłużnik nie spełnił świadczenia w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania do zapłaty.

Sądem właściwym do złożenia wniosku o wyjawienie majątku jest sąd rejonowy właściwości ogólnej dłużnika. Wraz z wykazem majątku sąd odbiera od dłużnika przyrzeczenie obejmujące zapewnienie, że złożony wykaz majątku jest prawdziwy i zupełny. Wykaz składany jest przez dłużnika pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Istotną okolicznością dotyczącą wniosku o wyjawienie majątku jest możliwość zastosowania przez Sąd wobec dłużnika środków przymusu. Jeżeli dłużnik bez usprawiedliwienia nie stawi się na rozprawę, albo stawiwszy się nie złoży wykazu lub odmówi odpowiedzi na zadane mu pytania albo odmówi złożenia przyrzeczenia, sąd może skazać go na grzywnę lub nakazać przymusowe doprowadzenie oraz może zastosować areszt nieprzekraczający miesiąca.

Ponadto na mocy art. 55 pkt 3 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym dłużnika, który został zobowiązany do sądowego wyjawienia majątku Sąd z urzędu wpisuje do Rejestru Dłużników Niewypłacalnych.

Powyższe sankcje, które grożą dłużnikowi na skutek ukrywania majątku, a kolejno uchylania się od jego wyjawienia, mogą stanowić skuteczny środek „zmotywowania” dłużnika do współpracy z Tobą jako wierzycielem.